نماز

دل را به نور عشق صفا مي دهد نماز
جان را به ياد دوست جلا مي دهد نماز

 از خارزار شرك اگر بگذري به صدق
 باغ تو را ز جلوه صفا مي دهد نماز

تا بنگري جمال حقيقت ز معرفت
 سرچشمه ات ز آب بقا مي دهد نماز

 پاي تو را ز قيد  تعلق رها كند
 دست تو را به دست دعا مي دهد نماز

هر دم كه سر به سجده اخلاص مي نهي
 روشندلي ز ياد خدا مي دهد نماز

 رسول خدا (ص) فرمودند:

 هر که نماز صبح نخواند قرآن از او بیزار است.

 هر که نماز ظهر به جا نیاورد پیامبران الهی از او بیزارند.

 هر که نماز عصر را ترک کند فرشتگان از او بیزارند.

هر که نماز مفرب نخواند دین از او بیزار است.

هر که نماز عشاء را ترک کند خدای جهان از او بیزار است.

شیطان که رانده شد به جز یک خطا نکرد 

خود را برای سجده آدم رضا نکرد 

شیطان هزار مرتبه بهتر ز بی نماز 

او سجده بر آدم و این بر خدا نکرد

همیشه نمازت را به گونه ای بجا اور که فکر کنی اخرین نماز توست.  

  امام سجاد (ع) 

 وجود یک عالم برای ابلیس سخت تر از هزار عابد است.

زیرا عابد در فکر خود است و عالم در اندیشه دیگران

 رسول اکرم (ص)

 برای دنیای خود انگونه کار کن که گویا همیشه زنده خواهی بود

و برای آخرت خود آنچنان که گویی فردا خواهی مرد

امام علی (ع)

شیطان برای انسان سجده نکرد

و انسان بی نماز برای خدا سجده نمی کند.

آنسوی دلتنگی ها ، همیشه خدایی هست

که

داشتنش جبران همه نداشتنی هاست.

نماز چهارده معصوم(ع)

 1. نماز حضرت رسول ـ صلّی الله علیه و آله ـ

نماز حضرت دو ركعت است. در هر ركعت بعد از حمد پانزده مرتبه سوره قدر، و در هر یك از ركوع و بعد از سر برداشتن از آن و در سجود و بعد از سر برداشتن از آن و در سجده دوم و بعد از سر برداشتن از آن پانزده مرتبه سوره قدر را بخواند، بعد از آن ركعت دوم را مثل ركعت اولی انجام دهد.
اگر چنین كند منصرف شود، در حالی كه مابین او و خداوند گناهی نماند، مگر این كه بخشیده شود و هر چه را كه طلب كرده به او بدهند.
و مستحب است بعد از آن دعا بخواند كه در مفاتیح ذكر شده است.

داستان هاي از نماز

توبه‎ سر دسته‎ راهزنان

یكی از علماء از كربلا و نجف برمی گشت ولی در راه برگشت در اطراف كرمانشاه و همدان گرفتار دزدان شده و هر چه او و رفقایش داشتند، همه را سارقین غارت نمودند.

آن عالم می گوید : « من كتابی داشتم كه سالها با زحمت و مشقّت زیادی آن را نوشته بودم و چون خیلی مورد علاقه ام بود در سفر و حضر با من همراه بود، اتفاقاً كتاب یاد شده نیز به سرقت رفت، به ناچار به یكی از سارقین گفتم من كتابی در میان اموالم داشتم كه شما آن را به غارت برده اید و اگر ممكن است آن را به من برگردانید زیرا بدرد شما نمی خورد».